Szlak Literackiej PKP-Jazdy

[cluzo]

Szlakiem Literackiej PKP-Jazdy pędzi już pierwszy pociąg:

pociąg nr 1: Arkadiusz Kiński "Obydwaj"

Wyd. Komograf; Warszawa 2013

Debiut poetycki Arkadiusza Kińskiego jest lekturą, wobec której nie można przejść obojętnie. W tomie tym główną, intrygującą rolą podmiotu lirycznego obdarzonych zostało dwóch dorosłych mężczyzn. Jeden z nich jest zagubionym poetą a drugi dojrzałym filozofem. Różni ich wszystko: światopogląd, estetyka wyrazu oraz kobieta.

O ile filozofowi do szczęścia nie jest Ona potrzebna, to w wierszach pojawia się. Płeć piękna w wierszach poety nie jest wolna, oraz wysublimowana. To pojmowanie miłości u Kińskiego na stronach parzystych i nieparzystych jest skrajnie różna. Filozof twierdzi: Miłość jest jak wzór chemiczny przeniknięty koncepcją paradoksalności, która traktowana jest jako immanentna właściwość życia. U poety miłosne uniesienia są mało przyjemne: już nawet sex nie umie podniecić/ z mózgiem który rozbił życie/ cień ziemi brzemiennie całujesz/. Przypomina mi to trochę Halinę Poświatowską, która w swoim krótkim życiu zmagała się z dwoma tematami: o miłości i bólu. Jak na ironię losu w tych pierwszych utworach można dopatrzeć się jeszcze jednego: wiary. Wersy poświęcone religii zdają się jedynie zadawać trudne pytania: czy w niebie też każą dźwigać krzyż? Odpowiedź trafnie znajduje Filozof Kiński: jakość to człowiek. W jakości zaś wolność, wolność to zmartwychwstanie. Zmartwychwstały człowiek to miłość. Ta dwugłosowa dyskusja prowadzona przez trzydziestolatka, niestety nie jest równa. W moim wrażliwym, kobiecym przypatrywaniu się poecie, dochodzę do wniosku, że w tomiku brakuje jednoznacznego pozytywnego zakończenia. Oba podmioty liryczne dywagują tylko na temat swoich przeżyć, oraz tego jak wyglądał ich nieuzdrowiony świat. Przypomina mi to trochę Edwarda Stachurę, który w swym obłąkaniu, co prawda w miarę normalnie funkcjonował, ale w swych utworach nie wybiegał w przyszłość. O wiele gorzej miała Halina Poświatowska, która w wieku 21 lat została wdową. Jej mąż Adolf, po dwóch latach małżeństwa zmarł na serce. Zatem dla poetki zaistniał temat: wieczność. Ten dramatyczny przeskok z wyrazu "dzisiaj" do "wieczności" jest również obecny w utworach Kińskiego.

Poznając tomik "Obydwaj", nie wypada, a wszak jest to niemożliwe by od razu odkryć wszystkie tajemnice, które niesie za sobą szczera poezja Kińskiego. To dopiero początek przyszłości. To rywalizacja na słowa obydwu mężczyzn. Poety i Filozofa.

Arkadiusz Kiński

Urodzony 09.10.1979 r. w Łęczycy. Poeta, publicysta, bloger. Absolwent szkoły życia. Dorastał i wychowywał się we wsi Mazew (woj. łódzkie), z którą bardzo mocno jest związany, i do której wciąż powraca. W roku 2010 zamieszkał w Zgierzu. Od wielu lat zajmuje się pisaniem. Uwielbia tworzyć, zapisywać własną (i nie tylko własną) historię na kartach papieru. Notuje, bo daje mu to poczucie wolności, bo w jego życie wplątane są wersy poezji.

Swoje utwory publikował na stronach "Akantu", "Newsweeka", "Poeci.com" i "Na łódce poezji". W roku 2011 formalnie zadebiutował w antologii. "21 w skali Beauforta", ale to rok 2012 przyniósł przełomową antologię "Sudecki pociąg poetycki" wydaną w Dalekobieżnej serii wydawniczej grupy poetyckiej WARS.

Zainteresowania dzieli pomiędzy muzykę, fotografię, sport, poezję, psychologię. Uwielbia czytać książki a jeszcze bardziej uwielbia kupować dobrą literaturę. Niniejszy tom rozpoczynający Szlak Literackiej PKP-Jazdy jest odważnym debiutem, chwilą bardzo przemyślaną i dojrzałą.